وقتی برای نماز صبح بیدار میشی، اولای بیدار شدن احتمالا حس ناتوونی عجیبی داری. تو اون لحظهٔ اول، فکر میکنی همهٔ سنگینی شب روی دوش توئه و بلند شدن غیرممکن. اما اگه بگم قدم اول همون چیزیه که خداوند از ما میخواد بیراه نگفتم. بلند شدن همون و ممکن شدن همون. حتی با سری که گیج میزنه و به گمونت تا وضو هم دووم نمیاره. یا گفتن «انا لله» تو آغاز مصیبت. اون لحظه تنها چیزی که در اختیار توعه زبونته. ذهنی در کار نیس. دل عزاداره. سینه در حال انفجار. و تو سخنی رو میگی که تو اون لحظه تنها اجابت امر خداونده. صبر و سخن نیک و درد. جملهای زیبا میون شهری که بمبارون شده. اما قدم
سخت اول میگذره و چون برداشتیش، رفتی. یکی رو میشناسم که موقع شنیدن خبر مصیبت نه تنها «انا لله» گفت که سجدهٔ شکر هم برد. دردا التیام یافت و اون پاسخ نامهای رو دید که تو اوج ناتوونی فرستاده بودش. خدایا من به سوی تو بازگشتم، با پایی که خودت نیرو بخشیدی. به خاطر همین، آدمایی که موقع اجابت امر خدا تو اون لحظهٔ سختِ نخست تردید نمیکنن همواره رفتن و رسیدن. اگه امروز مصیبتی اومد یا اگه خواستی عادت بدی رو ترک کنی یا حتی همین نماز روزانهٔ صبح... اگه خواستی
انجامش بدی تو قدم اول هرچی شجاعت هس رو یه جا کن و تردید نکن. تو اون لحظه به همون برخاستن فکر کن نه بعدِ اون. اونی که من و تو رو امرِ به کاری کرده، یاریمون هم میکنه. درد آدما، به جا مونده همین قدمای برنداشتهٔ اوله و مرگشون همون تردید زیر پتو. به خاطر همین گام اول رو محکم بردار. بردار حتی اگه با اشک و آه و درد و گیجی خوابِ سنگین صبح باشه. بردار، تا تو رو برداره، چرا که توفیق، جایزهٔ آدماییه که همت آغاز رو داشتن.برچسبها:
راز , سخت , صبح , خدا , اسلام شعر ارسالی از طرف یکی از اعضای محترم کانال اسلام پلاس...
ادامه مطلبما را در سایت شعر ارسالی از طرف یکی از اعضای محترم کانال اسلام پلاس دنبال می کنید
برچسب : نویسنده : islamplus بازدید : 64 تاريخ : پنجشنبه 16 تير 1401 ساعت: 21:11